مراقبت از ویژگی‌های شناختی، روانی و عصبی زوال عقل ناشی از اجسام لویی (LBD)، از جمله زوال عقل با اجسام لویی (DLB) و زوال عقل ناشی از بیماری پارکینسون (PDD)، می‌تواند توسط افرادی که در چندین تخصص پزشکی آموزش دیده‌اند، از جمله پزشکان مراقبت‌های اولیه، متخصصان داخلی سالمندان، متخصصان مغز و اعصاب و روانپزشکان سالمندان، ارائه شود. تا حدودی انتخاب به این بستگی دارد که چه کسی در دسترس است و بیشترین علاقه و تجربه را در مورد این بیماری دارد. هیچ "تخصص درست" وجود ندارد - همه چیزی برای ارائه دارند. وقوع مکرر توهمات بصری، هذیان‌ها (ایده‌های نادرست و مداوم)، علائم خلقی و رفتارهای مخرب در LBD، که همگی از عوامل اصلی مؤثر در کیفیت پایین زندگی و بار مراقبتی هستند، می‌تواند به ویژه از تخصص یک روانپزشک درمانگر بهره‌مند شود.
از آنجا که متخصصان مدیریت بیماران مسن مبتلا به زوال عقل و اختلالات رفتاری (که عموماً در ایالات متحده به عنوان روانپزشکان سالمندان یا روانپزشکان عصبی شناخته می‌شوند) در بسیاری از محیط‌های بالینی به راحتی در دسترس نیستند، مدیریت اولیه علائم روانپزشکی اغلب توسط یک غیر روانپزشک انجام می‌شود. ارجاع به روانپزشک معمولاً تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که این مدیریت اولیه ناموفق باشد.
روانپزشک معمولاً با گرفتن شرح حال مفصلی از بیمار و اعضای خانواده شروع می‌کند تا تشخیص را تأیید کند و دقیقاً مشخص کند که چه علائمی وجود دارد و نیاز به درمان دارد. پس از آن، روانپزشک می‌تواند طیف وسیعی از اطلاعات را ارائه دهد، از جمله: (1) سنجش مزایا و معایب استفاده از داروهای روانپزشکی برای علائم روان‌پریشی و بی‌قراری؛ (2) آموزش مراقبان در مورد عوارض جانبی احتمالی، چه خفیف و چه شدید، که می‌تواند با مصرف داروهای ضد روان‌پریشی در بیماران مبتلا به LBD رخ دهد؛ (3) بحث در مورد استفاده از داروهای روانپزشکی برای درمان سایر علائم عصبی-روانی که اغلب رخ می‌دهند (مانند افسردگی و اضطراب)؛ (4) کمک به اجرای استراتژی‌های مدیریت غیر دارویی؛ و (5) ارائه پشتیبانی و آموزش به خانواده و مراقبان بیمار، از جمله در مورد سیر بیماری و بهترین روش برای مدیریت مراقبت و امور بیمار.
بیماران مبتلا به LBD ممکن است در صورتی که علائم روان‌پریشی یا آشفتگی به صورت سرپایی قابل مدیریت ایمن نباشند، نیاز به بستری شدن داشته باشند. متخصصان روانپزشکی سالمندان بهترین تجهیزات را برای ارائه چنین مراقبت‌های بستری دارند. تخصص آنها شامل دانستن عدم قطع ناگهانی برخی داروها (به عنوان مثال، کاربیدوپا-لوودوپا)، نحوه ایجاد تعادل محتاطانه بین فواید و عوارض جانبی بالقوه داروهای تازه معرفی شده (مانند داروهای ضد روان‌پریشی با قدرت بالا) و اهمیت مشاوره با خانواده و ارائه دهندگان درمان منظم هنگام ایجاد تغییرات در رژیم دارویی است.
اگر بیمار نیاز به بستری در بخش داخلی-جراحی داشته باشد، مشاوره با یک روانپزشک (که روانپزشک رابط نامیده می‌شود) در مورد مدیریت بیمار مفید خواهد بود. این امر به اطمینان از تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد نسبت خطر به فایده استفاده از داروها برای درمان علائم پارکینسون و استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی یا سایر داروهای روانپزشکی در طول مدت بستری در بیمارستان کمک می‌کند.
