چگونه علائم ADHD را در هر سنی تشخیص دهیم؟

آیا فکر می کنید فرزند شما ممکن است ADHD داشته باشد ؟ فکر می کنید ممکن است؟ علائم متفاوت است و هیچ دو نفر شبیه هم نیستند. فقط یک متخصص می تواند با اطمینان بگوید. اما سرنخ هایی در هر سنی وجود دارد.

سه نوع ADHD وجود دارد :

• بیش فعال- تکانشی
• بی توجه
• ترکیبی از هر دو

هر کدام علائم متفاوتی دارند و ممکن است با افزایش سن تغییر کنند.

ADHD در کودکان نوپا و پیش دبستانی

بچه های کوچک دسته ای فعال و سرکش هستند. بنابراین چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا فردی دارای ADHD است ؟ معمولا رفتارهای سرکش آنها افراطی است.

استیون کاف، دکترای دانشگاه فلوریدا، جکسون‌ویل، می‌گوید: این بچه‌ها می‌دوند، می‌پرند، از همه چیز بالا می‌روند، نمی‌توانند آرام بنشینند، همیشه صحبت می‌کنند. آنها اغلب به عنوان "در حال حرکت" یا "راننده موتور" توصیف می شوند."

راسل بارکلی، دکترای دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی، رفتارهای بی قرار و بیقرار را اینگونه توصیف می کند: «آنها به سادگی نمی توانند خیلی روی چیزی تمرکز کنند، حتی یک داستان قبل از خواب .

اما برخی از کودکان مبتلا به ADHD می توانند روی چیزهایی که به آنها علاقه دارند تمرکز کنند، مانند اسباب بازی های خاص یا بازی های ویدیویی.

در حالی که ممکن است علائم هشدار دهنده را در اوایل ببینید، تشخیص معمولا کمی دیرتر انجام می شود. یک پزشک می تواند در مورد استراتژی های فرزندپروری به شما کمک کند.

ADHD در کودکان دبستانی

همه کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال نیستند. اما اگر کودکی باشد، در طول سال های مدرسه نشان داده می شود. ممکن است علائم دیگری نیز مشاهده کنید. آنها ممکن است نتوانند تمرکز کنند و ممکن است در تصمیم گیری های خوب یا برنامه ریزی چیزها دچار مشکل شوند. بارکلی می گوید: «آنچه می بینید شکوفایی یک اختلال پیچیده تر و بیشتر است.

آنها همچنین ممکن است بیشتر از سایر کودکان هم سن خود با مشکلات زیر مواجه شوند:

• اشتراک گذاری
• نوبت گرفتن
• بگذارید دیگران حرف بزنند
• اتمام تکالیف یا کارهای خانه
• پیگیری مواردی مانند تکالیف و کتاب ها

بارکلی می گوید ، همچنین، کودک مبتلا به ADHD می تواند احساسی باشد. اگر چیزی آنها را ناامید کرد، "شما خواهید دید که ناامیدی ظاهر می شود." اگر بگویید ممکن است آنها را به فیلمی ببرید، ممکن است بی وقفه در مورد آن بپرسند. "اگر نه بگویید، آنها منفجر خواهند شد."

از آنجا که آنها ممکن است بدون فکر کردن به چیزها عمل کنند، ممکن است کودک شما مستعد تصادف باشد.

هیچ آزمایشی برای ADHD وجود ندارد. کافه می‌گوید : بسیاری از بچه‌ها علائمی دارند، اما برای تشخیص ADHD ، چندین علامت باید حداقل به مدت 6 ماه وجود داشته باشد و آنها باید زندگی اجتماعی و تکالیف مدرسه را تحت تأثیر قرار دهند.

هنگامی که متوجه شدید فرزندتان ADHD دارد، شما و پزشکتان در مورد درمان ها صحبت خواهید کرد. آنها اغلب شامل درمان دارویی و رفتار درمانی می شوند. ممکن است لازم باشد قبل از تصمیم گیری در مورد درمان های مناسب، چیزهای مختلفی را امتحان کنید.

پیدا کردن داروی مناسب برای اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی، که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد، یک وضعیت سلامت روانی است که باعث تغییرات شدید خلق و خو می شود. اینها عبارتند از اوج عاطفی، که به عنوان شیدایی یا هیپومانیا نیز شناخته می شود، و پایین آمدن، همچنین به عنوان افسردگی شناخته می شود. هیپومانیا نسبت به شیدایی شدیدتر است.

وقتی افسرده می شوید، ممکن است احساس غمگینی یا ناامیدی کنید و علاقه یا لذت را نسبت به بیشتر فعالیت ها از دست بدهید. هنگامی که خلق و خوی شما به سمت شیدایی یا هیپومانیا تغییر می کند، ممکن است احساس هیجان و شادی (خوشحالی)، پر انرژی یا به طور غیرعادی تحریک پذیر کنید. این نوسانات خلقی می تواند بر خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارد.

 

اپیزودهای نوسانات خلقی از افسردگی تا شیدایی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. هر مسابقه معمولا چند روز طول می کشد. بین اپیزودها، برخی افراد دوره های طولانی ثبات عاطفی دارند. برخی دیگر ممکن است اغلب دچار نوسانات خلقی از افسردگی به شیدایی یا افسردگی و شیدایی همزمان شوند.

اگرچه اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است، اما می توانید با پیروی از یک برنامه درمانی، نوسانات خلقی و سایر علائم خود را مدیریت کنید. در بیشتر موارد، متخصصان مراقبت های بهداشتی از داروها و گفتگو درمانی که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود، برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می کنند.

 

 

 

علائم

انواع مختلفی از اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن وجود دارد:

• اختلال دوقطبی I. شما حداقل یک دوره شیدایی داشته اید که ممکن است قبل یا بعد از دوره های هیپومانیک یا افسردگی اساسی رخ دهد. در برخی موارد، شیدایی ممکن است باعث گسست از واقعیت شود. به این می گویند روان پریشی.
• اختلال دوقطبی II. حداقل یک دوره افسردگی اساسی و حداقل یک دوره هیپومانیک داشته اید. اما شما هرگز یک قسمت شیدایی نداشته اید.
• سیکلوتیمیا شما حداقل دو سال - یا یک سال در کودکان و نوجوانان - دوره های بسیاری از علائم هیپومانیا و دوره های علائم افسردگی را داشته اید. شدت این علائم کمتر از افسردگی اساسی است.
• انواع دیگر. این انواع شامل اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن است که توسط برخی داروها یا الکل، یا به دلیل شرایط پزشکی مانند بیماری کوشینگ، مولتیپل اسکلروزیس یا سکته مغزی ایجاد می شود.

این انواع ممکن است شامل شیدایی یا هیپومانیا باشد که نسبت به شیدایی شدیدتر است و افسردگی. علائم می تواند باعث تغییراتی در خلق و خو و رفتار شود که قابل پیش بینی نیست. این می تواند منجر به ناراحتی های زیادی شود و باعث شود که شما در زندگی سختی داشته باشید.

اختلال دوقطبی II شکل خفیف تری از اختلال دوقطبی I نیست. این یک تشخیص جداگانه است. در حالی که دوره های شیدایی اختلال دوقطبی I می تواند شدید و خطرناک باشد، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II می توانند برای مدت طولانی تری افسرده باشند.

اختلال دوقطبی می تواند در هر سنی شروع شود، اما معمولاً در سال های نوجوانی یا اوایل دهه 20 تشخیص داده می شود. علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و علائم ممکن است در طول زمان متفاوت باشد.

شیدایی و هیپومانیا

شیدایی و هیپومانیا متفاوت هستند، اما علائم مشابهی دارند. شیدایی شدیدتر از هیپومانیا است. باعث مشکلات بیشتر در محل کار، مدرسه و فعالیت های اجتماعی و همچنین کنار آمدن با دیگران می شود. شیدایی همچنین ممکن است باعث گسست از واقعیت شود که به عنوان روان پریشی شناخته می شود. بسیاری از شما برای درمان باید در بیمارستان بمانید.

دوره های شیدایی و هیپومانیک شامل سه یا بیشتر از این علائم است:

• بسیار فعال تر، پرانرژی یا آشفته تر از حد معمول بودن.
• احساس تحریف حس خوب یا اعتماد به نفس بیش از حد.
• نیاز به خواب بسیار کمتر از حد معمول.
• پرحرف بودن و تند صحبت کردن.
• داشتن افکار مسابقه ای یا پریدن سریع از موضوعی به موضوع دیگر.
• منحرف شدن آسان.
• تصمیم گیری ضعیف برای مثال، ممکن است به خرید ولگردی و ولگردی ادامه دهید، ریسک های جنسی را انجام دهید یا سرمایه گذاری های احمقانه انجام دهید.

اپیزود افسردگی اساسی

یک دوره افسردگی اساسی شامل علائمی است که به قدری شدید هستند که باعث می شوند شما در انجام فعالیت های روزانه دچار مشکل شوید. این فعالیت ها شامل رفتن به محل کار یا مدرسه و همچنین شرکت در فعالیت های اجتماعی و کنار آمدن با دیگران است.

یک دوره شامل پنج یا بیشتر از این علائم است:

• داشتن خلق و خوی افسرده. ممکن است احساس غمگینی، پوچی، ناامیدی یا گریه کنید. کودکان و نوجوانان افسرده می توانند تحریک پذیر، عصبانی یا خصمانه به نظر برسند.
• از دست دادن قابل توجه علاقه یا عدم لذت در همه یا بیشتر فعالیت ها.
• کاهش وزن زیاد هنگام عدم رژیم یا پرخوری و افزایش وزن. وقتی کودکان آنطور که انتظار می رود وزن اضافه نمی کنند، این می تواند نشانه افسردگی باشد.
• خوابیدن خیلی کم یا زیاد.
• احساس بی قراری یا کندتر از حد معمول عمل می کند.
• خیلی خسته بودن یا از دست دادن انرژی
• احساس بی ارزشی، احساس گناه بیش از حد یا احساس گناه در زمانی که لازم نیست.
• داشتن زمان سختی در فکر کردن یا تمرکز کردن، یا ناتوانی در تصمیم گیری.
• فکر کردن، برنامه ریزی یا اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی های اختلال دوقطبی

علائم اختلالات دوقطبی، از جمله دوره های افسردگی، ممکن است شامل ویژگی های دیگری باشد، مانند:

• پریشانی مضطرب، زمانی که علائم اضطراب و ترس از دست دادن کنترل خود را احساس می کنید.
• مالیخولیا، زمانی که شما بسیار غمگین هستید و لذت عمیقی را از دست می دهید.
• روان پریشی، زمانی که افکار یا احساسات شما از واقعیت جدا می شوند.

زمان بروز علائم را می توان به صورت زیر توصیف کرد:

• مختلط، زمانی که علائم افسردگی و شیدایی یا هیپومانیا را همزمان دارید.
• دوچرخه‌سواری سریع، زمانی که در سال گذشته چهار قسمت خلقی داشته‌اید که بین مانیا و هیپومانیا و افسردگی اساسی جابجا شده‌اید.

همچنین، علائم دوقطبی ممکن است در زمان بارداری رخ دهد. یا علائم ممکن است با فصول تغییر کند.